شاعر: تورج نگهبان  

شیدای     زمانم،     رسوای     جهانم         بی دلبر و بی دل، بی نام و نشانم
دامن مکش از من، بنشین که نه شاید         آن  دل  که  سپردم،  دیگر  بستانم

                  افسونگری ای افسانه من         افسانه دل دیوانه من
                                              شوری و نویدی
                      در تیرگی شبهای سیه         ای روشنی کاشانه من
                                              چون نور امیدی
                      در تیرگی شبهای سیه         ای روشنی کاشانه من
                                              چون نور امیدی

شیدای     زمانم،     رسوای     جهانم         بی دلبر و بی دل، بی نام و نشانم
دامن مکش از من، بنشین که نه شاید         آن  دل  که  سپردم،  دیگر  بستانم

شمعم که به جان می سوزم       تا   محفل   دل    افروزم       افسانه منم، افسانه عشقم
حال    دل     خود    می دانم       گر لب ز سخن می دوزم       دیوانه  منم،  دیوانه  عشقم

                            پروا از غمها نکنم          پروانه ام و پروا نکنم 
                                             از آتش سوزان
                    من خود سر تا پا شررم          آتش کم زن بر بال و پرم 
                                            ای شمع فروزان
                    من خود سر تا پا شررم          آتش کم زن بر بال و پرم 
                                            ای شمع فروزان

شیدای     زمانم،     رسوای     جهانم         بی دلبر و بی دل، بی نام و نشانم
دامن مکش از من، بنشین که نه شاید         آن  دل  که  سپردم،  دیگر  بستانم

******************